WAT 'ZE' VAN ME DENKEN MOETEN 'ZE' ZELF WETEN

-

Vaak heb ik.

Totaal geen benul.

Van de ongeschreven regels.

Nog vaker.

Vind ik die.

Complete onzin.

Niemand.

Voelt zich.

Er altijd lekker bij.

En toch.

Komen mensen.

Met tegenzin.

Blijven ze.

Met tegenzin.

Eten ze mee.

Met tegenzin.

Mijn leven lang.

Wordt er raar opgekeken.

Als ik iets doe.

Wat ik zélf.

Absoluut.

Logisch vind.

Bijvoorbeeld.

Dat ik.

Als Frank overlijdt.

Op zijn uitvaart.

Fotografeer.

Hoezo.

Is dat niet gepast?

Hoezo.

Doe je dat niet?

Ik doe het wél.

En heb nu.

Ruim 8 jaar later.

Een album vol foto's.

Die ik niet.

Zou willen missen.

Juist omdat ik.

Hem.

Elke dag mis.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

MIJN TAAL-ENT

-
Afbeelding
Ik houd van humor.  Die van mijn vader vind ik geweldig.  Hij heeft maar een paar klassen lagere school en toch maakt hij schitterende woordgrapjes, Veel later, als hij Alzheimer heeft, maakt hij die nog steeds. In de klas ben ik de enige die opstellen schrijven leuk vindt.  Het is verplicht eerst 'in het klad' te schrijven en het het dan netjes en verbeterd over te schrijven.  Dat lukt me nooit. Mijn klad is altijd helemaal anders dan de nette versie. Andere titel.  Andere inhoud.  En allebei in één keer helemaal goed.  Niemand komt daar ooit achter.  Het klad wordt verfrommeld.  Weggegooid.  Het nette opstel mag ik voorlezen.  Mijn klasgenootjes vragen er altijd om.  Ze genieten en vergeten heel even hoe raar ze me vinden.
Meer lezen

HET IS 1961, IK BEN 6

-
Afbeelding
Mijn vader koopt als eerste in de straat een tv. Frank en ik kijken naar kinderprogramma's: De avonturen van Okkie Trooy Ja Zuster Nee Zuster Flip de Tovenaarsleerling Maar dankzij de komst van het illegale REM-eiland ook naar Mr Ed, het sprekende paard     Zorro        De onzichtbare man   De Saint En nog wat later naar Johnny en Rijk De Mounties Stiefbeen en Zoon We lachen wat af, Frank en ik.   Mijn vader werkt als postbode bij de PTT maar gaat al gauw in wisseldiensten werken als sorteerder. Ook verdient hij bij met behangen en witten, Er zijn nooit geldproblemen. Mijn moeder zit bijna altijd aan tafel met een van de katten of honden op schoot. Vanaf 1963 zorg ik ervoor dat ik altijd thuis ben als actrice/zangeres Jenny Arean op tv is.  Het zijn leuke musicals maar er is méér aan de hand, alleen besef ik dat nog niet, Ik móet alles zien. In 1965 komen De Wrekers op de buis.  Diana R...
Meer lezen