70 EN PLOOIBAAR

Vandaag.

Ga ik.

Voor de 2e keer.

In een paar jaar tijd.

Naar mijn huisarts.

De vrouw.

Die ik meteen uitzocht.

Toen ik overstapte.

Naar het medisch centrum.

Gewoon.

Op basis van.

Eén enkele foto.

Het klikte met haar.

En daarna.

Met alle anderen.

Waardoor ik vaak.

Niet persé.

Een afspraak met háár.

Wil.

Bij stress.

Heb ik altijd.

Problemen.

Met mijn huid.

Jeuk.

Eczeem.

En nu dus.

Al een hele tijd.

Pijnlijke mondhoeken.

Tja.

Voor alles.

Is er.

Een eerste keer.

Ik was al.

Bij een collega.

Maar die was vaag.

Dus nu naar haar,

Ik voel me niet echt.

Gestrest.

Maar 1 plus 1.

Is nog altijd 2.

Dus ik leg uit.

Wat ik wél weet.

Zij vraagt.

Wat ik zie.

Als ik.

In de spiegel kijk.

Ik kijk niet begrijpend.

Ze legt haar hand.

Op mijn hand.

En legt uit.

Dat leeftijd.

De mond voorziet.

Van plooien.

Die kunnen.

Pijnlijk worden.

Door speeksel.

Goed onderhouden.

Met een simpele.

Lippenbalsem.

Zal helpen.

Ik krijg eindelijk.

Duidelijkheid.

En vertrek.

Met een "dankjewel".

En zij zegt.

"Sterkte met ..."

Het zou.

Niets bijzonders.

Moeten zijn.

Maar dat is het wel.

Net zoals ik.

Met een soort van.

Lippenstift.