HET EERLIJKE KIND

Ik vind invalwerk op het secretariaat van een school.

Krijg drie vrouwelijke collega’s.

Voel de problemen al aankomen.

Probeer het toch.

Aanvaringen.

Ik draag de verkeerde kleding.

Hoezo?

De mannen lopen ook in jeans en trui.

Zoek steun bij de manager.

Krijg die.

Maar ook de tip om me anders te kleden.

Doe ik.

Al weet ik niet waarom.

De collega met zwangerschapsverlof komt de baby showen.

Haar dochtertje van vier is ook mee.

Ik haal kleurplaten voor haar en stiften.

Ik kan helemaal niet tekenen.

Zelfs niet kleuren.

Maar we hebben allebei lol.

Ze kijkt naar me.

“Mijn moeder vindt jou raar”, zegt ze hard.

Haar moeder en collega’s blozen zichzelf de tent uit..

Ik voel me goed.

Thuis zoek ik de tekening.

Die ik voor creatieve therapie maakte.

Met Wasco.

Geel ben ik, als centrum.

Rood is mijn vader.

Blauw mijn broertje.

Zwart mijn autistische moeder.

Die overal doorheen liep.



Reacties

Populaire posts van deze blog

MIJN TAAL-ENT

HET IS 1961, IK BEN 6