VERMOEIEND

Ik ga naar de huisarts.

Nou ja, 'de'.

Ze zijn met z'n vieren.

Die van mij.

Werkt parttime.

Als het niet echt nodig is.

Ga ik ook naar de anderen.

Deze ken ik nog niet.

Ik ben al een tijdje.

Erg moe.

Slaap slecht door.

Ik schrijf alles op.

Uitleg.

Hulpvraag.

Medische klachten.

Medicatie.

En kom natuurlijk.

Zoals altijd.

Makkelijk pratend.

(Een uur in een kwartier.

Zeggen ze in Den Haag.)

De spreekkamer in.

Ze kijkt verbaasd.

Als ik zeg.

Dat ik het moet oplezen.

Omdat ik anders.

Van Brunssum (Limburg).

Via Groningen.

Naar Maastricht (Limburg) ga.

Ik leg uit.

Dat de psychiater.

Die ook in de praktijk werkt.

3 Jaar geleden.

Tot de conclusie kwam.

Dat ik autisme had.

Dan luistert ze echt,

En helpt me ook echt.

Als ik wegga.

Wijst ze naar mijn ketting.

Ze denkt.

Dat die bij mijn hobby hoort.

Legpuzzels van van Haasteren.

Ik leg uit.

Dat het een symbool is.

Voor autisme.

Oh wat toevallig.

Puzzelstukjes.

Zegt ze.