NOOIT TE OUD OM TE LEREN

Ik sta bij de tijdschriften.

Heb al veel gelezen.

Over pleasen.

(Gaat niet over mij.)

En autisme bij vrouwen.

(Dat dan weer wél.)

Maar ik vind er nooit iets.

Wat ik nog niet weet.

Ik hoor het tijdschrift roepen.

Koop mij!

Koop mij!

En als ik dat hoor.

Doe ik het.

Altijd.

Net zoals ik.

Altijd.

Ergens anders sta.

Dan andere fotografen.

Omdat ik.

Blijf hier staan!

Of.

Kijk daar!

Hoor.

Want er is dan iets.

Altijd.

Dus kom ik thuis,

Met de Psychologie.

Ik kijk er niet naar om.

Twee dagen lang.

Ligt het op de bank.

Naast me.

Dan pak ik het blad.

Zie een autisme test.

(Gepasseerd station.)

En een lang artikel.

Over pleasen.

Dat lees ik wel een keer.

En daarna.

Geef ik het weg.

Matig geïnteresseerd.

Blader ik verder.

Opeens.

Zie ik het.

Een artikel.

Over Afantasie.

En ik ga lezen.

Want op mijn bijna 70e.

Wil ik nog steeds leren.

En mijn Afantasie.

Is er al levenslang.

Maar had nooit eerder.

Een naam.