PARKEERLEED

-

We staan bij de parkeermeter.

Ik overleg.

Hoe lang?

Doe wat je zelf wilt, zegt ze.

Ik stel hem voor 4 uur in.

Dat is teveel, zegt ze.

Ik snap het niet.

Moest toch doen wat ik zelf wilde?

Ik wil rust.

Ik wil dat de auto goed staat.

En dat er geen parkeerbon op komt.

Maar ik heb geen zin in ruzie.

En druk op de rode stopknop.

Begin helemaal opnieuw.

Ik wil hem voor 2 uur instellen.

Druk één keer teveel op de + knop.

Hij staat nu ingesteld op 2,5 uur.

Ik denk: dat is geen 2 uur.

Ik druk weer op de rode knop.

En begin opnieuw.

Ze is nu toch boos.

Ik snap het niet.

Later zegt een andere vriendin:

Het was toch jouw auto?

Het zou dan ook jouw parkeerbon zijn.

Het is dus jouw keus.

Hm.....

In theorie wel ja.




















Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

MIJN TAAL-ENT

-
Afbeelding
Ik houd van humor.  Die van mijn vader vind ik geweldig.  Hij heeft maar een paar klassen lagere school en toch maakt hij schitterende woordgrapjes, Veel later, als hij Alzheimer heeft, maakt hij die nog steeds. In de klas ben ik de enige die opstellen schrijven leuk vindt.  Het is verplicht eerst 'in het klad' te schrijven en het het dan netjes en verbeterd over te schrijven.  Dat lukt me nooit. Mijn klad is altijd helemaal anders dan de nette versie. Andere titel.  Andere inhoud.  En allebei in één keer helemaal goed.  Niemand komt daar ooit achter.  Het klad wordt verfrommeld.  Weggegooid.  Het nette opstel mag ik voorlezen.  Mijn klasgenootjes vragen er altijd om.  Ze genieten en vergeten heel even hoe raar ze me vinden.
Meer lezen

HET IS 1961, IK BEN 6

-
Afbeelding
Mijn vader koopt als eerste in de straat een tv. Frank en ik kijken naar kinderprogramma's: De avonturen van Okkie Trooy Ja Zuster Nee Zuster Flip de Tovenaarsleerling Maar dankzij de komst van het illegale REM-eiland ook naar Mr Ed, het sprekende paard     Zorro        De onzichtbare man   De Saint En nog wat later naar Johnny en Rijk De Mounties Stiefbeen en Zoon We lachen wat af, Frank en ik.   Mijn vader werkt als postbode bij de PTT maar gaat al gauw in wisseldiensten werken als sorteerder. Ook verdient hij bij met behangen en witten, Er zijn nooit geldproblemen. Mijn moeder zit bijna altijd aan tafel met een van de katten of honden op schoot. Vanaf 1963 zorg ik ervoor dat ik altijd thuis ben als actrice/zangeres Jenny Arean op tv is.  Het zijn leuke musicals maar er is méér aan de hand, alleen besef ik dat nog niet, Ik móet alles zien. In 1965 komen De Wrekers op de buis.  Diana R...
Meer lezen