Dementie
Mijn moeder krijgt vasculaire dementie.
Een goede kennis die lang in de weekenden en schoolvakanties voor mijn broer heeft gezorgd krijgt Alzheimer.
Een bij mijn schoonouders inwonende oom krijgt Alzheimer.
Mijn vader krijgt Alzheimer.
Op het wooncentrum van Frank krijgen groepsgenoten Alzheimer.
En er staat nieuwbouw, dus een verhuizing, op de planning.
Het is te groot.
Ik kan, wil, durf het niet te voelen.
Mijn moeder die aan mij vertelt dat haar dochter niet op bezoek komt.
De kennis die na ruim 40 jaar twee pakjes sigaretten per dag roken niet meer weet hoe ze er een moet aansteken.
De oom die af en toe een sigaret rookt terwijl hij zegt niet te roken.
Mijn vader die in het ziekenhuis ligt en zo blij is dat hij in zijn eigen huis is.
En hoe tegenstrijdig ook: ik ben dolblij dat Frank rustig in zijn slaap overlijdt voordat hij moet verhuizen.
Hierna ga ik jarenlang alles wat met dementie te maken heeft uit de weg.
Ik koop wel films en neem tv-programma's op maar kijk ze nooit.
Ik ben niet bang dat ik zelf ga dementeren, dat is het niet.
Ben er gewoon nog niet aan toe.
En daarom komt het niet in me op.
Het hoort bij die andere wereld.
Waar ik toch al niets van begrijp.
In 2024 komt de omslag.
Twee toneelstukken in het theater waar dementie een grote rol in speelt.
Ik kan het aanzien vanaf de eerste rij.
Sluit me niet af.
Kan me dingen herinneren.
En ik kan voelen.
Godzijdank ook voelen.
Als ik een paar maanden later als vrijwilliger fotografeer raken ze me recht in mijn hart.
Zangkoor Forget-me-nots.
Een jonge bevlogen dirigent/keyboardspeler.
En meer dan 20 koorleden met dementie.
Reacties
Een reactie posten