THERAPIE 2013

-

Omdat ik goede dingen heb gehoord over Schemagerichte Therapie van Young meld ik me daarvoor aan bij Vincent van Gogh in Venlo. 

Het kleine kind in me krijgt volop de ruimte en ik krijg een realistischer en minder perfect beeld van mijn jeugd en het gezin waarin ik ben opgegroeid. 

Al pratende, creatievende, psychomotorisch therapiënde kom ik er achter dat er in mijn jeugd sprake was van emotionele verwaarlozing.

Frank had natuurlijk veel meer aandacht nodig door zijn Downsyndroom.

De kennis erover was minimaal.

Ouders moesten het maar uitzoeken.

Ik redde het wel.

Dacht mijn vader.

Mijn moeder dacht niks.

Hoe ga ik er nu mee om?

Volgens psychiater Emiel zit ik boven op mijn berg naar het voetvolk te staren.

Volgens hem denk ik te weten hoe het allemaal moet.

Volgens hem is dat onterecht.

Volgens hem is dat een bescherming.

Volgens mij zit ik daar omdat niemand mij begrijpt en ik niemand.

Ik vertrek er met een nieuwe diagnose want de Aanpassingsstoornis is inmiddels uit de DSM (de Bijbel voor de psychiatrie) geschrapt. 

Nu is het dus Emotionele Verwaarlozing. 

Veel te heftig om echt bij stil te staan maar helemaal uit mijn hoofd krijg ik het ook niet meer.








Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

MIJN TAAL-ENT

-
Afbeelding
Ik houd van humor.  Die van mijn vader vind ik geweldig.  Hij heeft maar een paar klassen lagere school en toch maakt hij schitterende woordgrapjes, Veel later, als hij Alzheimer heeft, maakt hij die nog steeds. In de klas ben ik de enige die opstellen schrijven leuk vindt.  Het is verplicht eerst 'in het klad' te schrijven en het het dan netjes en verbeterd over te schrijven.  Dat lukt me nooit. Mijn klad is altijd helemaal anders dan de nette versie. Andere titel.  Andere inhoud.  En allebei in één keer helemaal goed.  Niemand komt daar ooit achter.  Het klad wordt verfrommeld.  Weggegooid.  Het nette opstel mag ik voorlezen.  Mijn klasgenootjes vragen er altijd om.  Ze genieten en vergeten heel even hoe raar ze me vinden.
Meer lezen

HET IS 1961, IK BEN 6

-
Afbeelding
Mijn vader koopt als eerste in de straat een tv. Frank en ik kijken naar kinderprogramma's: De avonturen van Okkie Trooy Ja Zuster Nee Zuster Flip de Tovenaarsleerling Maar dankzij de komst van het illegale REM-eiland ook naar Mr Ed, het sprekende paard     Zorro        De onzichtbare man   De Saint En nog wat later naar Johnny en Rijk De Mounties Stiefbeen en Zoon We lachen wat af, Frank en ik.   Mijn vader werkt als postbode bij de PTT maar gaat al gauw in wisseldiensten werken als sorteerder. Ook verdient hij bij met behangen en witten, Er zijn nooit geldproblemen. Mijn moeder zit bijna altijd aan tafel met een van de katten of honden op schoot. Vanaf 1963 zorg ik ervoor dat ik altijd thuis ben als actrice/zangeres Jenny Arean op tv is.  Het zijn leuke musicals maar er is méér aan de hand, alleen besef ik dat nog niet, Ik móet alles zien. In 1965 komen De Wrekers op de buis.  Diana R...
Meer lezen