PATRONEN

-


Vaak zie ik patronen die voor een ander niet of veel minder duidelijk zijn.

Mijn collega heeft een verleden met seksueel geweld.

We praten er al snel over.

Ze verbaast zicht.

Zegt dat ze er normaal niet over praat.

Zeker niet met een collega.

Vraagt me hoe ik het weet.

Ik zeg gewoon dat ik het voel.

 

Ik ben in het theater.

De band bestaat uit twee mannen en twee vrouwen.

“Ze hebben ruzie”, zeg ik in de pauze.

Mijn vriendin is geïrriteerd.

Hoe weet ik dat nou?

Ik zeg gewoon dat ik het voel.

Een week later is de groep uit elkaar.

Mijn vriendin is weer geïrriteerd.

Ik had het vast al ergens gelezen.

Ze weet het zeker.

Ik zwijg en voel me alleen.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

MIJN TAAL-ENT

-
Afbeelding
Ik houd van humor.  Die van mijn vader vind ik geweldig.  Hij heeft maar een paar klassen lagere school en toch maakt hij schitterende woordgrapjes, Veel later, als hij Alzheimer heeft, maakt hij die nog steeds. In de klas ben ik de enige die opstellen schrijven leuk vindt.  Het is verplicht eerst 'in het klad' te schrijven en het het dan netjes en verbeterd over te schrijven.  Dat lukt me nooit. Mijn klad is altijd helemaal anders dan de nette versie. Andere titel.  Andere inhoud.  En allebei in één keer helemaal goed.  Niemand komt daar ooit achter.  Het klad wordt verfrommeld.  Weggegooid.  Het nette opstel mag ik voorlezen.  Mijn klasgenootjes vragen er altijd om.  Ze genieten en vergeten heel even hoe raar ze me vinden.
Meer lezen

HET IS 1961, IK BEN 6

-
Afbeelding
Mijn vader koopt als eerste in de straat een tv. Frank en ik kijken naar kinderprogramma's: De avonturen van Okkie Trooy Ja Zuster Nee Zuster Flip de Tovenaarsleerling Maar dankzij de komst van het illegale REM-eiland ook naar Mr Ed, het sprekende paard     Zorro        De onzichtbare man   De Saint En nog wat later naar Johnny en Rijk De Mounties Stiefbeen en Zoon We lachen wat af, Frank en ik.   Mijn vader werkt als postbode bij de PTT maar gaat al gauw in wisseldiensten werken als sorteerder. Ook verdient hij bij met behangen en witten, Er zijn nooit geldproblemen. Mijn moeder zit bijna altijd aan tafel met een van de katten of honden op schoot. Vanaf 1963 zorg ik ervoor dat ik altijd thuis ben als actrice/zangeres Jenny Arean op tv is.  Het zijn leuke musicals maar er is méér aan de hand, alleen besef ik dat nog niet, Ik móet alles zien. In 1965 komen De Wrekers op de buis.  Diana R...
Meer lezen