BUIKGEVOEL
Voorbereiden of juist niet? Het grootste deel van mijn leven. Heb ik me nooit, Echt nooit. Voorbereid. Niet op een ontmoeting. Niet op een examen. Meestal ging het goed. Tot een paar jaar geleden. Toen heb ik. Samen met mijn af en toe coach. Zonder specialisme in autisme. Zes intensieve gesprekken gevoerd. Waarom kon ik wél uren doorbrengen. Met iemand met een verstandelijke beperking. Oppervlakkig. Zonder vast te lopen. Terwijl ik. Nog geen kwartier samen kon zijn. Met een ander iemand. Die niet de diepte in kon of wilde gaan. Sindsdien. Bereid ik me vaak voor. Op de prikkels in de supermarkt. Op een fotoshoot. Op small talk. Maar deze week. Ga ik naar het theater. Zonder echt te weten. Wat ik ga zien. Ik zit op de eerste rij. Lach hard. Als ik een grap hoor. Ook als de grap hard is. En Limburg zoekt. Naar wat sociaal wenselijk. Politiek correct is. De laatste paar jaar. Heb ik tientallen voorstellingen gezien. En niet 1 viel er tegen. Mijn enige leidraad. Mijn buikgevoel. Luisteren n...