AUTYPISCH

Ik heb een coach. Vind haar op Linkedin als ze cliënten zoekt in verband met haar opleiding. Het traject is gratis. Ik hoef alleen naar Simpelveld te rijden. Er zijn ergere straffen. Na het eerste traject volgt een pauze, Daarna traject 2. Ik leer wat een stukje voorbereiding kan opleveren. Heb dat nooit gedaan. Zelfs niet bij examens, spreekbeurten of sollicitatiegesprekken. Nooit aan gedacht. De zorgverzekering vergoedt de sessies niet. Geeft niet. Ik investeer graag in mezelf. Nog één keer. Zeker nog één keer. Het 3e traject. Ze luistert perfect. Haalt de kern uit mijn omslachtige verhaal. Stuurt me richting 2025 met de woorden: Volg je intuïtie! (Dat doe ik eigenlijk altijd al.) En Stop met jezelf te verantwoorden! Dat is wél een puntje. Ik zeg vaak dat ik dingen wel of niet vind of wil. Dan volgt altijd de vraag waarom. En er is altijd iets anders dat ik volgens de ander kan doen. Terwijl ik dat niet wil. Echt niet wil. Maar uitleggen waarom dan kan ik niet. Het is een gevoel. Woo...

Mijn moeder krijgt vasculaire dementie. Een goede kennis die lang in de weekenden en schoolvakanties voor mijn broer heeft gezorgd krijgt Alzheimer. Een bij mijn schoonouders inwonende oom krijgt Alzheimer. Mijn vader krijgt Alzheimer. Op het wooncentrum van Frank krijgen groepsgenoten Alzheimer. En er staat nieuwbouw, dus een verhuizing, op de planning. Het is te groot. Ik kan, wil, durf het niet te voelen. Mijn moeder die aan mij vertelt dat haar dochter niet op bezoek komt. De kennis die na ruim 40 jaar twee pakjes sigaretten per dag roken niet meer weet hoe ze er een moet aansteken. De oom die af en toe een sigaret rookt terwijl hij zegt niet te roken. Mijn vader die in het ziekenhuis ligt en zo blij is dat hij in zijn eigen huis is. En hoe tegenstrijdig ook: ik ben dolblij dat Frank rustig in zijn slaap overlijdt voordat hij moet verhuizen. Hierna ga ik jarenlang alles wat met dementie te maken heeft uit de weg. Ik koop wel films en neem tv-programma's op maar kijk ze nooit. I...

We staan bij de parkeermeter. Ik overleg. Hoe lang? Doe wat je zelf wilt, zegt ze. Ik stel hem voor 4 uur in. Dat is teveel, zegt ze. Ik snap het niet. Moest toch doen wat ik zelf wilde? Ik wil rust. Ik wil dat de auto goed staat. En dat er geen parkeerbon op komt. Maar ik heb geen zin in ruzie. En druk op de rode stopknop. Begin helemaal opnieuw. Ik wil hem voor 2 uur instellen. Druk één keer teveel op de + knop. Hij staat nu ingesteld op 2,5 uur. Ik denk: dat is geen 2 uur. Ik druk weer op de rode knop. En begin opnieuw. Ze is nu toch boos. Ik snap het niet. Later zegt een andere vriendin: Het was toch jouw auto? Het zou dan ook jouw parkeerbon zijn. Het is dus jouw keus. Hm..... In theorie wel ja.

In maart 2023 heb ik een eenmalig gesprek met psychiater Rens Evers, Hij is gespecialiseerd in autisme én weet heel veel van mensen met een verstandelijke beperking omdat hij daar bij Koraal mee werkt.  Eindelijk iemand die misschien de zaken van elkaar kan scheiden!  Wat die zaken zijn, daar ben ik zelf min of meer achter gekomen: Mijn oma van moeders kant heb ik nooit gekend maar was volgens mijn vader 'vreemd'. Mijn moeder was ook 'vreemd'.  Een paar van mijn moeders zussen waren dat ook. Mijn vader was de motor die het gezin veilig en draaiende hield.  Mijn enige broertje had het Syndroom van Down. Het gezin hield er hele afwijkende normen en waarden op na.  Mijn moeder hield zich vast aan haar structuur. Ze voedde ons maar voedde ons niet op. Mijn vader had een sterke vrouwelijke kant, dacht niet in man/vrouw. Mijn broertje had erg veel aandacht nodig en was van grote invloed op de ruimte en aandacht die ik zelf nodig h...

Eind 2022 ben ik inmiddels gepensioneerd en is het UWV voorgoed uit mijn leven verdwenen.  Via Linkedin (het zakelijke Facebook) heb ik het een en ander meegekregen over nieuwe inzichten over vrouwen en autisme. Ik lees boeken maar kom niet verder dan de eerste bladzijden. Herken helemaal niets. Dan zoek ik de praktijkondersteuner GGZ van mijn huisarts op.  Met haar heb ik diepgaande gesprekken en ik volg een online traject over autisme. Ik herken nu veel. Maar het blijft  onrustig. De praktijkondersteuner zegt dat ze in hun teamvergadering gaat vragen of ik een eenmalig gesprek kan krijgen met een psychiater. De psychiater is gespecialiseerd in autisme. En, wat net zo belangrijk is, in mensen met een verstandelijke beperking. Ik weet nog steeds niet wat de invloed van mijn broertje is (geweest). Wel dat die enorm was en nog altijd is. Dat geldt trouwens ook voor mijn vader. Is autisme trouwens erfelijk? Kan ik het van mijn moeder hebben en had zij het van háár moeder? Ik...

The Bridge is een Deense/Zweedse politieserie. Saga Norèn is de hoofdpersoon. Ze heeft Asperger. Het wordt bewust nergens zo benoemd. Maar het is overduidelijk. Ze kan geen koetjes bespreken. En ook geen kalfjes. Ongeschreven regels kent ze niet. Al herkent ze die heel soms wel. Tact kent ze niet, Ze is bot. Bijna ongevoelig. Niet empatisch. Liegen kan ze niet. Kind van een jaar of 7: "Vind je mij aardig?" Saga: "Dat weet ik niet, ik ken je net." Net als Saga en anders dan Rainman kan ik mensen aankijken. Anders dan Saga ben ik wel empatisch. Zeker 1 op 1. Omdat het gewoon in me zit? Ik ben immers veel méér dan Autisme. Omdat ik het gedrag ben gaan imiteren? Ik ben immers een vrouw. Maakt het iets uit? Nee. Ik ben ik.